Zadaniem obuwia ochronnego jest zabezpieczenie stopy i dolnej części nóg przed czynnikami zewnętrznymi, uszkodzeniami mechanicznymi, chemicznymi, oparzeniami albo przed działaniem ciepła, zimna i wilgoci. Poszczególne rodzaje obuwia chronią przed kilkoma rodzajami zagrożeń równocześnie. Oczywiście stopień ochrony jest uzależniony od jakości i rodzaju zastosowanych materiałów, a także od konstrukcji samego buta. Żeby zwiększyć poziom zabezpieczeń butów, stosuje się podnoski, wkładki antyprzebiciowe, elementy chroniące śródstopie albo kostkę. Jeżeli buty nie mają specjalnych właściwości ochronnych, a pracownik stosuje je wyłącznie ze względów higienicznych, sanitarnych albo dla ochrony prywatnego obuwia, traktujemy je jako zwykłe obuwie robocze .
Rodzaje obuwia ochronnego
Biorąc pod uwagę konstrukcję obuwia podzielić obuwie ochronne na następujące kategorie:
- półbuty,
- trzewiki,
- buty,
- buty do kolan,
- buty z przedłużoną cholewką.
Biorąc pod uwagę poziom zagrożenia, przed którym obuwie powinno nas skutecznie ochronić, stosujemy podział obuwia na:
- Obuwie bezpieczne (S- „safety”) – obuwie ochronne zabezpieczające palce stopy za pomocą podnosków, których potwierdzona wytrzymałość na uderzenia wynosi 200 J. Wymagania dotyczące obuwia bezpiecznego określa PN-EN ISO 20345.
- Obuwie ochronne (P- „protective”) – obuwie ochronne zabezpieczające palce stopy za pomocą podnosków, których potwierdzona wytrzymałość na uderzenia wynosi 100 J. Wymagania dotyczące obuwia ochronnego określa PN-EN ISO 20346.
- Obuwie zawodowe (O- „occupational”) – chroni użytkownika przed urazami, które mogą mieć miejsce w czasie pracy (rozcięcie, przekłucie itp.). Nie gwarantuje specjalnej ochrony palców za pomocą wzmocnionych podnosków. To właśnie ten rodzaj obuwia określamy mianem obuwia roboczego. Wymagania dotyczące obuwia zawodowego określa PN-EN ISO 20347.