Hełmy ochronne przeznaczone są do zabezpieczeniami pracowników przed urazami mechanicznymi głowy. Jest to najważniejszy środek ochronny, którego stosowanie jest obowiązkowe w wielu gałęziach przemysłu, a w szczególności w: górnictwie, energetyce i budownictwie.
Hełm ma chronić pracownika przed:
- uderzeniami pochodzącymi od spadających przedmiotów,
- uderzeniami o nieruchome niebezpieczne obiekty na stanowisku pracy,
- poprzecznie działającymi siłami ściskającymi,
- oraz dodatkowo przed otwartym płomieniem, odpryskami stopionego metalu, porażeniem prądem elektrycznym.
Jednak to nie koniec roli hełmów ochronnych, ponieważ mogą one również posłużyć jako konstrukcja bazowa (mowa o modelach spełniających normy PN-EN 397:1997) dla innych środków ochrony indywidualnej – osłon oczy i twarzy, ochronników słuchu itp.
Najważniejszym elementem hełmu jest jego skorupa. To właśnie jej zadaniem jest przejęcie uderzenia, częściowe pochłonięcie jego energii i przekazanie pozostałej jej części na więźbę. Skorupę najczęściej produkuje się z: polietylenu, poliamidu, ABS i kompozytowych mat szklanych utwardzanych żywicami syntetycznymi.
Wyróżniamy trzy podstawowe rodzaje kasków ochronnych stosowanych w przemyśle:
Przemysłowe hełmy lekkie: zabezpieczające pracownika przed uderzeniem o twarde nieruchome przedmioty, które mogą powodować powierzchniowe urazy skóry głowy. Hełmy tego typu spełniają wymagania normy PN-EN 812:2002.
Przemysłowe hełmy ochronne: zabezpieczające pracownika przed spadającymi rzedmiotami, które uderzają w część ciemieniową głowy i mogą spowodować poważne uszkodzenia czaszki, mózgu lub kręgów szyi. Hełmy tego typu spełniają wymagania normy PN-EN 397:1997.
Wysokoskuteczne hełmy ochronne: zabezpieczające pracownika przed zagrożeniem uderzenia przez spadające przedmioty o dużej energii i ostrych krawędziach oraz uderzenia pozaciemieniową częścią głowy o niebezpieczne obiekty na stanowisku pracy. Hełmy tego typu spełniają wymagania normy PN-EN 14052: 2006(U).